W 1981 roku oddział Nintendo w Ameryce północnej, kończył prace nad Donkey Kong (pozostała lokalizacja tekstów występujących w grze na Amerykę północną). Cały zespół pracujący nad produkcją mieścił się w jednym z magazynów w Seattle. Pomieszczenie wynajmowane było od niejakiego Mario Segale. Z uwagi na to, że wszelkie posiadane środki inwestowane były w produkcję z gorylem, pod znakiem zapytania stało zobowiązanie zapłaty czynszu za wynajmowany lokal. Pewnego dnia, Mario Segale złożył mało przyjemną wizytę Prezydentowi Nintendo of America, Minoru Arakawa, żądając zapłaty za wynajem. Prezydent zapewnił Mario Segale, że czynsz zostanie niebawem opłacony. Po zatrzaśnięciu przez Mario drzwi z drugiej strony, w głowie Minoru Arakawa wykiełkował pomysł stworzenia prześmiewczej, pikselowej postaci na wzór Mario Segale.

Donkey Kong okazał się ogromnym sukcesem. I już w tym tytule pojawił się Mario…znaczy Jumpman, będący właścicielem niesfornego Goryla. Po sukcesie produkcji, firma nie spoczęła na laurach i rozpoczęła pracę na sequelem: Donkey Kong Jr, w którym syn Donkey Konga próbował uratować swojego ojca ze szponów postaci znanej wcześniej jako Jumpman, ale przemianowanej na Mario. Trudno w to uwierzyć, ale Mario po raz pierwszy i jedyny pojawił się w grze jako antagonista.

W 1983 roku Mario wraz ze swoim bratem Luigim (od tego momentu określeni jako hydraulicy z Ameryki), dostają pierwszy pełnoprawny tytuł, w których grają pierwsze skrzypce: Mario Bros. Pierwsza odsłona trafiła na maszyny Arcade. Ale już 15 lipca 1983 roku, gra trafiła do dużo szerszego grona za sprawą konsoli FAMICOM, najpierw w Japonii, zaś później (oficjalnie wrzesień 1986) w całej Ameryce. I zaczął się szał!

A więc kto stoi za stworzeniem miłego grubaska z wąsem? Shigeru Miyamoto. Urodzony w Sonobe w Japonii. Po ukończeniu szkoły Wyższej w Kanazawie, swoją karierę zawodową na poważnie łączył z mangą. Do momentu zainteresowania się grami video. Z pomocą swojego ojca, Shigeru Miyamoto w 1977 r. dołączył do zespołu Nintendo. Było to następstwem zaimponowania ówczesnemu prezydentowi firmy Hiroshi Yamauchi, zabawkami, które tworzył. Zaś zainteresowanie tworzeniem zabawek Shigeru przejawiał już od lat młodzieńczych, kiedy to za młodu za pomocą drewna, nici i żyłek konstruował ,,swoje” zabawki.

A jak wypowiadano się na temat Miyamoto? David Sheff z Game Over stwierdził: decyzja Yamauchiego, o zatrudnienie Miyamoto była jedną z najmądrzejszych jaką podjał. Miyamoto miał taki sam talent do gier video, co Beatelsi do tworzenia muzyki popularnej. Był on nie mniej nie więcej, bezcenny dla Nintendo i nierozsądnym byłoby kwestionowanie ogólnego sukcesu Nintendo bez Shigeru.

W pewnym momencie swojej kariery, Miyamoto został poproszony o stworzenie nowej gry zręcznościowej, która zastąpiłaby dość nieudaną produkcję: Radar Scope z 1980 r., która co prawda odniosła sukces w Japonii, lecz próba przebicia się na rynku amerykańskim nie powiodła się. Priorytetem było to, aby gra trafiała w gusta Amerykanów. Pierwszą myślą jaka pojawiła się u Miyamoto było skorzystanie z praw autorskich sławnego Popeye’a. Jednakże praw do tej postaci nie udało się nabyć, więc artysta musiał stworzyć coś nowego.

Pozostając w środowisku podobnych zawodów zdecydował się na stolarza. W trakcie projektowania Miyamoto stworzył swego rodzaju trójkąt relacji pomiędzy: gorylem, stolarzem i dziewczyną. Czy gdzieś tego już nie widzieliśmy? Jasne, że tak! U Popeye’a: Popeye, Bluto i Olive Oyl. Pierwszy pomysł Miyamoto uwzględniał historię ze złym gorylem, który ucieka od swojego pana, porywa dziewczynę pana i zabiera ją na górę pewnej konstrukcji. Gracz, kontrolujący pana, stara się uratować swoją dziewczynę. Proste.

Projektant starał się stworzyć lekko głupiutką postać, z którą gracze mogli się zaprzyjaźnić. Zaprojektował pulchnego stolarza z zaokrąglonym nosem i szerokimi oczami. Niska rozdzielczość ekranów, na których wyświetlana była gra, wymagała wprowadzenia przez Miyamoto kilku korekt, aby można było dostrzec określone cechy naszego bohatera.

Tym samym, Jumpman/Mario został ubrany w kolorowy kombinezon i koszulę. Wąsy zostały dorysowane dla podkreślenia dużego nosa. Na koniec dodano czerwoną czapkę, z uwagi na fakt, że programiści mieli trudności ze stworzeniem ruchu włosów, podczas wykonywania skoków.

W 1983 r. Mario dostał swoją pełnoprawną grę: Mario Bros. Za namową kolegów, Miyamoto uznał, że wygląd zewnętrzny Mario bardziej przypomina hydraulika niż stolarza.

Zdecydowano się zmienić zawód głównego bohatera na hydraulika. Poza tym, Mario hydraulik idealnie pasował do rozgrywki w której, wraz ze swoim bratem Luigim, czyścił rury kanalizacyjne Nowego Jorku. Dodatkowo nadano im narodowość włoską, na co w ocenie twórców również wskazywała zewnętrzna aparycja.

I tak o to powstała największa i najważniejsza ikona gier video: Mario!

A jak Wy postrzegacie Mario? Kiedy miał miejsce Wasz pierwszy kontakt z tą postacią? U mnie było to w latach dziewięćdziesiątych za sprawą sławnego w Polsce Pegasusa, którego kupił mój kolega z kamienicy. Aktualnie zdarza mi się zagrać w Mario na Nintendo 3DS. Muszę również wspomnieć, że moja młodsza córka uwielbia się ścigać postacią Mario za sprawą Mario Kart Wii.